„Moja żona chodziła zbierać jagody ze swoim eks. Byłem o nią zazdrosny”

Wakacyjne wyjazdy do naszej leśnej chatki były dla mnie i Hani jak magiczny rytuał. W otoczeniu szumiących drzew i szelestu liści odnajdywaliśmy spokój. Ostatnio jednak coś się zmieniło. Żona stała się bardziej zamyślona, jakby otaczał ją niewidzialny mur, a ja czułem, że nie potrafię się przez niego przebić. Patrzyłem na nią, pragnąc odzyskać dawne zaufanie i bliskość, ale coraz trudniej było mi uwierzyć, że to tylko moja wyobraźnia płata mi figle.

Jej reakcja nie dawała mi spokoju

Pewnego ranka, podczas spaceru po lesie, zauważyłem coś, co przykuło moją uwagę. Wśród miękkiego poszycia jagód i mchu wyraźnie odznaczały się ślady czyichś butów. Na początku myślałem, że to ślady jakiegoś turysty, który przypadkiem trafił w nasze okolice, ale coś w głębi duszy podpowiadało mi, że to nie był przypadek. Wieczorem, gdy siedzieliśmy na werandzie, próbowałem delikatnie poruszyć temat.

- Chyba ktoś obcy spaceruje nieopodal nas – powiedziałem, starając się, by moje słowa brzmiały naturalnie.

Hania spojrzała na mnie, po czym ucięła temat:

- Nie, to niemożliwe.

Jej reakcja nie dawała mi spokoju. Przecież nigdy wcześniej nie unikała moich pytań. Zastanawiałem się, co mogło ją tak zdenerwować. Ostatecznie postanowiłem, że muszę być bardziej czujny i nie dać się zwieść pozorom.

Moje serce waliło jak oszalałe

Następnego dnia, gdy Hania wyszła na spacer, postanowiłem przeszukać chatkę w poszukiwaniu czegokolwiek, co mogłoby mi wyjaśnić jej tajemnicze zachowanie. Moje serce waliło jak oszalałe, gdy przeszukiwałem półki i szuflady, starając się nie zostawić śladów swojego śledztwa. W jednej z szafek znalazłem coś, co sprawiło, że przystanąłem z niedowierzaniem. Na półce leżała męska kurtka, której nigdy wcześniej nie widziałem. Czyżby żona przyprowadzała kogoś do naszej chatki? Czułem, jak wzbiera we mnie fala gniewu i rozczarowania. Gdy Hania wróciła, nie mogłem dłużej milczeć.

- Znalazłem męską kurtkę. Czy możesz mi to wyjaśnić?

Żona zamarła na chwilę, po czym próbowała zbyć moje pytanie, mówiąc, że kurtka należy do jej brata, który ją kiedyś tu odwiedza. Miał po nią przyjechać, ale zmienił plany w ostatniej chwili. W jej głosie wyczuwałem fałszywą nutę, ale nie miałem dowodów, by podważyć jej słowa. Czułem się zagubiony, jakby ktoś pozbawił mnie solidnego gruntu pod nogami. Patrzyłem na Hanię, próbując dostrzec w jej oczach prawdę, ale ona unikała mojego spojrzenia. Czy jej kłamstwa były jedynie próbą ochrony jakiejś większej tajemnicy? Musiałem się dowiedzieć, nawet jeśli prawda miała okazać się bolesna.

Byłem zaniepokojony

Kilka dni później, siedząc na werandzie, usłyszałem, jak Hania rozmawia przez telefon. Była późna noc, a jej cichy głos niósł się w powietrzu. Początkowo nie zwracałem na to uwagi, aż do momentu, gdy padło imię – Olek. Moje serce zaczęło bić szybciej, a w umyśle pojawiły się najgorsze przypuszczenia. Wstałem z miejsca i wszedłem do domu. Hania siedziała na sofie, trzymając telefon w dłoni, a jej twarz wyrażała zaskoczenie.

– Z kim rozmawiasz? Kim jest Olek? – zapytałem, starając się ukryć narastającą złość.

Hania zamarła na chwilę, jakby próbując ułożyć odpowiedź.

– Olek to mój dawny znajomy, poznaliśmy się lata temu. Spotykamy się czasem, by zbierać jagody. Nic więcej nas nie łączy – wyjaśniła, próbując brzmieć przekonująco.

Jednak czułem, że jej słowa to tylko wierzchołek góry lodowej. Wszystkie niepokojące wydarzenia – ślady w lesie, męska kurtka – nagle nabrały innego znaczenia.

– Dlaczego mi o nim nie powiedziałaś wcześniej? – naciskałem, chcąc usłyszeć więcej.

– Bałam się, że zrozumiesz to źle. Ale przysięgam, nic nas nie łączy – próbowała mnie uspokoić, lecz moje serce nie dawało się łatwo przekonać.

Nasza rozmowa stała się napięta. Czułem, że odpowiedzi, które otrzymywałem, były niepełne i mgliste, pozostawiając mnie w stanie jeszcze większego niepokoju i niedowierzania.

Czułem się zdradzony i oszukany

Z każdą chwilą moje podejrzenia rosły. Postanowiłem przejrzeć rzeczy w chatce raz jeszcze, szukając jakichkolwiek dowodów, które mogłyby potwierdzić moje przypuszczenia. Wiedziałem, że muszę być ostrożny i nie dać się ponieść emocjom, ale uczucie zdrady było przytłaczające. W jednej z szuflad odkryłem coś, co wcześniej mi umknęło. Były tam fotografie, na których Hania i Olek pozowali razem, widać było między nimi zażyłość, która nie pozostawiała wątpliwości co do ich bliskiej relacji. Zdjęcia były dowodem na to, czego się obawiałem. Poczułem, jakby ktoś wbił mi nóż prosto w serce. Zrozumiałem, że nie mogę już dłużej milczeć na ten temat. Gdy żona wróciła z lasu, byłem gotowy na rozmowę.

– Co to znaczy? – powiedziałem, pokazując jej zdjęcia, które znalazłem.

Hania spojrzała na nie, a jej twarz pobladła.

– To nie jest tak, jak myślisz... – zaczęła, ale przerwałem jej, czując, że muszę wyrzucić z siebie wszystko, co leżało mi na sercu.

– Jak to nie jest? Te zdjęcia mówią same za siebie. Co między wami było? – pytałem z determinacją w głosie.

Jej spojrzenie zmieniło się, z oczu bił smutek i zagubienie.

– Olek i ja... kiedyś byliśmy blisko, ale to było dawno temu – próbowała wyjaśnić, lecz jej słowa wydawały się coraz mniej przekonujące.

Rozmowa stała się burzliwa, pełna emocji i wzajemnych oskarżeń. Czułem się zdradzony i oszukany, a moje zaufanie do Hani zostało poważnie nadszarpnięte. Wiedziałem, że nasza relacja już nigdy nie będzie taka sama, a przyszłość wydawała się niepewna i mroczna.

Czułem, że coś mi umyka

Zdecydowałem, że muszę porozmawiać z Olkiem osobiście. Chciałem usłyszeć jego wersję wydarzeń i dowiedzieć się, jakie były jego intencje względem mojej żony. Dzięki kontaktom i odrobinie szczęścia udało mi się zdobyć jego numer telefonu i umówić się na spotkanie w kawiarni w pobliskim miasteczku. Olek, wysoki i pewny siebie, wydawał się zaskoczony, gdy zobaczył mnie przy stoliku.

– Co cię sprowadza? – zapytał, siadając naprzeciwko mnie.

Bez zbędnych ceregieli przeszedłem do sedna sprawy.

– Chcę wiedzieć, co się dzieje między tobą a Hanią – powiedziałem bezpośrednio, starając się utrzymać neutralny ton.

Olek spojrzał na mnie z zaskoczeniem, ale szybko się opanował.

– Nic się nie dzieje. Spotykamy się tylko po to, by zbierać jagody. To wszystko – odpowiedział, ale coś w jego głosie zdradzało napięcie.

Nie wierzyłem mu. Wiedziałem, że musi być coś więcej.

– Zdjęcia, które znalazłem, nie wyglądają na niewinne. Co naprawdę cię z nią łączy? – dopytywałem, próbując odczytać jego reakcję.

Olek westchnął ciężko.

– Kiedyś byliśmy blisko, ale to było dawno temu. Teraz nie ma już między nami nic oprócz wspólnych wspomnień i pasji do jagód. Nie szukam niczego więcej – zapewnił mnie.

Mimo jego wyjaśnień czułem, że coś mi umyka. Cała ta sytuacja była dla mnie nie do przyjęcia, a napięcie rosło z każdą chwilą. Olek mógł mówić, co chciał, ale moje serce podpowiadało mi, że nie wszystko zostało powiedziane. Wróciłem do chatki z głową pełną sprzecznych myśli i wątpliwości.

Byłem zagubiony

Moje myśli były chaotyczne. Próbowałem znaleźć sens w tym wszystkim. Hania, którą znałem i kochałem, wydawała się teraz zupełnie inną osobą, a ja nie wiedziałem, jak przywrócić naszą relację do stanu sprzed tych wydarzeń. Usiadłem na werandzie, wpatrując się w las, który był świadkiem naszych wspólnych chwil, zarówno tych dobrych, jak i trudnych. Wspomnienia spędzonych tu lat powracały z każdą sekundą, przypominając mi o tym, co było dla nas najważniejsze. Ale teraz przyszłość stała pod znakiem zapytania. Czułem żal do Hani.

– Czy mogę jej wybaczyć? – zastanawiałem się, próbując zrozumieć swoje emocje.

Zdrada nie zawsze oznacza fizyczną niewierność; czasem bardziej boli ukrywanie prawdy, nawet jeśli intencje były dobre. Hania była dla mnie kimś więcej niż tylko partnerką, była moją przyjaciółką i powierniczką, a teraz nasza więź została poważnie nadszarpnięta. Nie wiedziałem, co przyniesie przyszłość. Bylem jednak pewny tego, że nasza relacja już nigdy nie będzie taka sama. Być może czekała nas długa droga do odbudowania tego, co utraciliśmy. Jeśli w ogóle było to możliwe.

Jacek, 46 lat

Czytaj także: