„Wygrana w totolotka zniszczyła mi życie. Posłuchałem żony i na drugi dzień obudziłem się z ręką w nocniku”

Pieniądze spadły mi z nieba

Życie nigdy mnie nie rozpieszczało, ale nauczyłem się z tym radzić. Jako mechanik samochodowy, nie opływałem w luksusy, ale byłem szczęśliwy. Moje małżeństwo miało wzloty i upadki, ale zawsze trzymaliśmy się razem. Wszystko zmieniło się pewnego zwykłego dnia, kiedy sprawdziłem wyniki loterii i odkryłem, że wygrałem miliony. Poczułem euforię, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyłem. Od razu zadzwoniłem do Moniki i Sebastiana, aby podzielić się tą radosną nowiną. Myślałem, że wygrana zmieni nasze życie na lepsze. Nie wiedziałem, jak bardzo się myliłem.

– Czy ty to widzisz?! – Monika krzyczała z radości, trzymając w rękach zwycięski kupon.

– Tak. Naprawdę wygraliśmy! – odpowiedziałem z niedowierzaniem, patrząc na liczby, które zmieniły nasze życie.

– Miliony! Co teraz zrobimy? – moja żona zaczęła skakać po kuchni.

– Spokojnie, najpierw musimy pomyśleć – starałem się zachować zdrowy rozsądek. – Spłacimy kredyt na dom, kupimy nowy samochód...

Monika nagle mi przerwała.

– Najpierw musimy przelać pieniądze na wspólne konto, żeby były bezpieczne – stwierdziła zdecydowanie.

Zaskoczyła mnie jej nagła stanowczość. Przelewać wszystkie pieniądze od razu? Coś mi tu nie grało.

– Może najpierw spotkajmy się z doradcą finansowym? – zaproponowałem.

Monika westchnęła, ale po chwili przytaknęła.

– Dobrze, Tymon. Spotkajmy się z doradcą – w jej tonie głosu było coś, co wzbudziło mój niepokój. Postanowiłem na razie to zignorować.

Od razu wyskoczył z inwestycjami

Następnego dnia spotkałem się z moim bratem, Sebastianem, aby podzielić się dobrą nowiną. W kawiarni, w której zwykle się spotykaliśmy, zauważyłem, że Sebastian wyglądał na jeszcze bardziej podekscytowanego niż ja.

– To niesamowite! Miliony w totolotka! – zaczął, ledwo powstrzymując się od podskoków z radości. – Masz już jakieś plany?

– Jeszcze nie do końca – odpowiedziałem ostrożnie. – Myślę o spłaceniu kredytu na dom i... No wiesz, ogólnie o zabezpieczeniu przyszłości.

Sebastian uśmiechnął się szeroko.

– Pomyśl o inwestycjach. Mam na oku świetny projekt – luksusowe apartamenty na przedmieściach. Zysk jest pewny.

Spojrzałem na niego z mieszanymi uczuciami.

– Sebastian, wiesz, że zawsze ci ufałem, ale to poważna decyzja. Chciałbym najpierw skonsultować się z doradcą finansowym.

Sebastian wydawał się lekko zirytowany, ale szybko to zamaskował.

– Oczywiście. Rozumiem twoje obawy. Spotkaj się z doradcą, ale nie zwlekaj zbyt długo. Okazje takie jak ta nie czekają wiecznie – powiedział z uśmiechem, który jednak nie dotarł do jego oczu.

Postanowiłem być czujny. Wieczorem, wracając do domu, zastanawiałem się, dlaczego wszyscy tak bardzo naciskają na szybkie decyzje. Monika i Sebastian wydawali się bardziej zainteresowani pieniędzmi niż naszym wspólnym dobrem. Postanowiłem to dokładniej przemyśleć.

W co oni grali?

Kilka dni później zauważyłem, że Monika i Sebastian spędzają ze sobą coraz więcej czasu na rozmowach. Na początku nie zwracałem na to większej uwagi, sądząc, że omawiają nasze wspólne plany. Jednak z biegiem czasu zaczęło mnie to coraz bardziej niepokoić. Czułem, że coś się dzieje za moimi plecami.

Pewnego wieczoru wróciłem wcześniej do domu. Słysząc głosy w kuchni, zatrzymałem się za drzwiami, nie chcąc, by wiedzieli, że ich słyszę.

– Musimy przekonać Tymona, żeby przelał te pieniądze na nasze konto – mówiła Monika. – Nie możemy ryzykować, że je stracimy.

– Spokojnie. Pracuję nad tym. On musi mi zaufać – odpowiedział Sebastian.

– A co, jeśli się nie zgodzi? – zapytała Monika z niepokojem. – Nie możemy pozwolić, żeby te pieniądze nam przeszły koło nosa.

– Zgodzi się. Zawsze mi ufał. Musimy tylko być cierpliwi i nie naciskać zbyt mocno – uspokajał ją Sebastian.

Słysząc to, czułem, jak serce bije mi szybciej. Nie mogłem uwierzyć, że Monika i Sebastian planowali coś za moimi plecami. Postanowiłem nie konfrontować się z nimi od razu, ale zacząć działać ostrożnie, żeby nie wzbudzić podejrzeń. Wieczorem, podczas kolacji, próbowałem wyczuć Monikę.

– Co myślisz o tym, żebyśmy pojechali na krótkie wakacje? – zaproponowałem. – Moglibyśmy odpocząć i przemyśleć, co dalej zrobić z wygraną.

Monika uśmiechnęła się, ale zauważyłem, że w jej oczach pojawił się cień niepokoju.

– To dobry pomysł. Ale najpierw chciałabym zobaczyć te pieniądze na naszym koncie – zapytała, próbując zachować spokój.

Dlaczego moja żona nie mówił o niczym innym jak tylko o pieniądzach na koncie? Wszystko inne przestało mieć dla niej jakiekolwiek znaczenie.

Potrzebowałem czyjejś porady

Następnego dnia spotkałem się z doradcą finansowym. Był to zaufany znajomy z dawnej pracy, który zawsze służył mi radą.

– Gratuluję wygranej. To ogromna suma, która może zmienić twoje życie. Co planujesz zrobić? – zapytał, gdy usiedliśmy w jego biurze.

– Na razie chcę zabezpieczyć te pieniądze. Monika i mój brat naciskają, żebyśmy szybko je zainwestowali, ale ja mam wątpliwości – odpowiedziałem.

Paweł skinął głową ze zrozumieniem.

– Rozumiem. Najpierw musisz upewnić się, że te pieniądze są bezpieczne. Możemy je podzielić na kilka różnych kont i inwestycji, żeby zminimalizować ryzyko. A co do inwestycji Sebastiana, lepiej dokładnie to przemyśleć – doradził Paweł.

Wieczorem, kiedy wróciłem do domu, podzieliłem się tym z Moniką. Monika zgodziła się, choć nie wyglądała na zadowoloną.

– Dobrze, Tymon. Zróbmy, jak radzi Paweł – powiedziała, ale wyczułem w jej głosie napięcie. Miałem wrażenie, że Monika jest rozczarowana moją ostrożnością, ale nie chciałem podejmować pochopnych decyzji.

Następnego dnia spotkałem się z Sebastianem w jego biurze, żeby porozmawiać o moich planach.

– Na tę chwilę chcę zabezpieczyć te pieniądze, zanim podejmę jakiekolwiek decyzje – powiedziałem. – Także na ten moment nie zdecyduję się na twoją propozycję.

Sebastian spojrzał na mnie z mieszanką irytacji i rozczarowania.

– Rozumiem twoje obawy, ale przecież wiesz, że możesz mi zaufać. Inwestycja, którą proponuję, to pewny zysk. Nie możemy przegapić tej okazji – naciskał.

– Chcę być ostrożny. To duża suma i muszę się upewnić, że jest bezpieczna – odpowiedziałem stanowczo.

Sebastian westchnął, ale starał się zachować spokój.

– W porządku. Zrób, jak uważasz. Ale pamiętaj, czas to pieniądz – powiedział, patrząc mi prosto w oczy.

Dałem się podpuścić

Pomimo moich obaw, postanowiłem zaufać Monice i Sebastianowi. Przelałem wszystkie pieniądze na wspólne konto, mając nadzieję, że to pomoże nam lepiej zarządzać naszą wygraną. Monika zapewniała mnie, że to dla naszego bezpieczeństwa, a Sebastian obiecywał, że inwestycja, którą planował, przyniesie ogromne zyski.

Następnego dnia obudziłem się z poczuciem niepokoju. W domu panowała cisza, co było nietypowe, bo Monika zazwyczaj budziła się wcześniej niż ja. Zszedłem na dół, ale nie znalazłem jej ani w kuchni, ani w salonie. Próbowałem do niej zadzwonić, ale jej telefon był wyłączony. Postanowiłem zadzwonić do Sebastiana, ale on również nie odbierał.

Poczułem, jak żołądek zaciska mi się z nerwów. Wybiegłem z domu i pojechałem do mieszkania brata. Gdy dotarłem na miejsce, zobaczyłem, że drzwi są otwarte, a wnętrze mieszkania wyglądało, jakby ktoś się spieszył z pakowaniem. Moniki i Sebastiana nie było w środku.

Zadzwoniłem do banku, żeby sprawdzić stan naszego konta. Po kilku minutach rozmowy z doradcą finansowym usłyszałem najgorsze wiadomości.

– Wszystkie środki z pańskiego konta zostały wypłacone dzisiaj rano – powiedział doradca.

Straciłem wszystko. Monika i Sebastian uciekli, zabierając ze sobą całą wygraną. Poczułem, jak świat wali mi się na głowę. Jak mogli mnie tak oszukać? Osoby, którym najbardziej ufałem, zdradziły mnie w najgorszy możliwy sposób. Wróciłem do domu i nie wiedziałem, co dalej robić.

Całe moje życie wydawało się teraz jednym wielkim kłamstwem. Postanowiłem zgłosić sprawę na policję, ale wiedziałem, że odzyskanie pieniędzy będzie trudne, jeśli nie niemożliwe. Z każdym dniem próbowałem powoli odbudować swoje życie. Straciłem nie tylko pieniądze, ale również zaufanie do najbliższych.

Nauczyłem się, że pieniądze mogą przynieść nie tylko szczęście, ale i największe nieszczęścia. Teraz wiedziałem, że muszę być bardziej ostrożny i ufać przede wszystkim sobie. Życie toczyło się dalej, a ja byłem gotów stawić czoła nowym wyzwaniom, już bez złudzeń co do intencji najbliższych.

Tymon, 35 lat